Умората размазва очертанията с изцеденото си безразличие. Наследяват я само цветни облаци, като от пръснат парфюм
Фонът като герой

Умората размазва очертанията с изцеденото си безразличие. Наследяват я само цветни облаци, като от пръснат парфюм
Трудно раздвижват някого думите, ако взаимно с човека не се разкрият. В тях няма откровение, защото са послушни и не човъркат по разсъдъка, че да отворят някоя рана, врата, или просто процеп за поток.